→ [
Home algemeen ] [ Home genealogie ] [ Lijst ]



→ [ Vorige ] [ Volgende ]

Indisch Archief


Op 24 februari was er in het Rijksarchief te Zwolle na de jaarvergadering een info-avond over het Indisch Archief voor ruim 25 aanwezigen, door de heer Christiaans, voorzitter van de Indische Genealogische Vereniging die sinds 1988 bestaat.

Nederlandsch-Indië bestond van 1816 tot 1945. Daarvoor was er de VOC, de Franse tijd en het Engelse tussenbewind.

In 1850 werden de havens vrijhavens; voor 1850 kon je niet op eigen houtje naar Indië toe, wel als ambtenaar of soldaat: geronseld door het KNIL met heel hoge verlieslijsten in de vele oorlogen ('kanonnenvlees').
De burgerlijke stand bestaat sinds 1829. Veel gegevens staan in de Regerings Almanak, bijgehouden tot 1923: inwonerslijsten, geboortenamen (maar niet de ouders), mannelijke bevolking vanaf 16 jaar en plaatsnamen.

In Nederlandsch-Indië waren veel ambtenaren (militairen waren ook ambtenaren). Het pensioen was voor hun heel belangrijk en hun gegevens werden nauwkeurig bijgehouden. Bepaalde pensioenregisters zijn echter niet openbaar.

Veel gegevens zijn te vinden in Den Haag: in het CBG en het Algemeen Rijksarchief. Het is belangrijk om inventief te werk te gaan.

Een belangrijk man bij het archief in Indië was destijds Bloys van Treslong Prins, omstreden vanwege zijn handelwijze: hij sneed bladzijden uit registers om ze volgens een eigen systeem te ordenen. Zo ontstond de naar hem genoemde collectie en hij heeft een aantal boeken geschreven.

Volgens een regeling kregen voorouders die voor 1893 waren geboren de Nederlandse status maar die daarna waren geboren, werden statenloos. Meteen na de onafhankelijkheid was een paspoort nodig. Paspoortaanvragen met belangrijke gegevens en foto, mogen niet worden ingezien maar tegen betaling kan wel een uittreksel aangevraagd worden.

Ook zijn er de normale genealogische invalshoeken, zoals advertenties in kranten, waarvan er in het CBG veel zijn. Verder zijn er de persoonskaarten, bidprentjes en familieverhalen die meestal een kern van waarheid bevatten (een beetje 'proeven').
In het Algemeen Rijksarchief zijn ook de 'linnen banden': een secundaire bron met veel gegevens over militairen. Ze zijn echter in zeer slechte staat en zijn normaal niet toegankelijk.
Voor gegevens van de mensen die na de onafhankelijkheid naar Nederland kwamen, is er de scheepsadministratie en registers van personen die zijn aangekomen; ook is na te gaan met welke boot.

De meeste BS- en DTB-archieven in Indonesië zijn bewaard gebleven maar ze zijn moeilijk toegankelijk. Daarom is de IGV opgericht, o.a. om veel te kopiëren, ook van registers bij kerken, en overzichtelijker te maken.

De Mormonen zijn al jaren bezig om met veel geld veel te kopiëren, hoewel ze vaak niet weten wat ze filmen zodat de titels dan niet helemaal kloppen. De IGV probeert hun films wat langer te houden en te transcriberen.

Veel begraafplaatsen met vaak mooie graven worden binnenkort geruimd. Daarvoor wordt vaak alles nog gefotografeerd en gekopieerd.

De Nederlanders die in Indonesië zijn gebleven, wonen vaak bij elkaar, zijn vaak rooms-katholiek en moesten van Soekarno Indonesische namen aannemen. Een aantal telefoonboeken is in het CBG.

De IGV staat ook open voor West-Indië (Suriname en de Antillen), geeft het tijdschrift 'De Indische Navorscher' uit en is ook te vinden op Internet: www.igv.nl.

→ [ Begin ] [ Volgende ]